Cel badania: Rak prostaty jest drugim co do częstości występowania nowotworem złośliwym u mężczyzn w Polsce. Podstawowymi metodami radykalnego leczenia tego nowotworu są: radykalna prostatektomia i radioterapia. U pacjentów, którzy zostali prawidłowo zakwalifikowani do leczenia operacyjnego dodatni margines chirurgiczny jest zawsze czynnikiem niespodziewanym i niepożądanym.
Celem tego prospektywnego badania była ocena częstości występowania dodatnich marginesów chirurgicznych u ponad 100 kolejnych pacjentów z rakiem prostaty poddanych zabiegowi radykalnej prostatektomii.

Materiał i metody: W badaniu udział wzięło 114 pacjentów w wieku 44–78 lat (średnia: 61,5 lat) poddanych leczeniu operacyjnemu raka prostaty w stadium zaawansowania cT1-3N0/M0 (według klasyfikacji TNM) na Oddziale Klinicznym Urologii Onkologicznej Centrum Onkologii w Bydgoszczy w latach 2010–2011.

Wyniki: Obecność dodatnich marginesów chirurgicznych stwierdzono u 45 pacjentów (39,47%), a u kolejnych 20 chorych (17,54%) marginesy oceniono jako bliskie (1–2 mm). Wśród pacjentów o dodatnich marginesach chirurgicznych u ok. 22% wystąpiła wznowa biochemiczna. Wśród pacjentów o ujemnych marginesach chirurgicznych wznowę biochemiczną stwierdzono u 13% pacjentów z nowotworem w stadium pT2c oraz u 12,5% pacjentów z nowotworem w stadium pT3a. U pacjentów z dodatnimi marginesami chirurgicznymi, jak również u chorych, u których doszło do rozprzestrzenienia się nowotworu poza gruczoł krokowy (pT3a) lub naciekania pęcherzyków nasiennych (pT3b), notuje się podwyższone ryzyko nawrotu i progresji choroby, sięgające 30–50% w perspektywie 10 lat. Ryzyko jest 2–4-krotnie wyższe niż u pacjentów bez dodatnich marginesów chirurgicznych.

Źródło: Contemp Oncol (Pozn) 2013; 17 (4): 337–342 DOI (digital object identifier): 10.5114/wo.2013.35684