Specjalizacja: Ginekologia i położnictwo

Rak wątrobowokomórkowy (ang hepatocellular carcinoma – HCC) według niektórych statystyk jest szóstym co do częstości występowania nowotworem złośliwym na świecie i jedną z głównych przyczyn śmiertelności u chorych z marskością wątroby. W krajach zachodnich u co 10 pacjenta rozpoznaje się HCC w stadium uniemożliwiającym podjęcie jakiegokolwiek leczenia.

Lapatynib jest inhibitorem kinazy tyrozynowej wykazującym szczególną aktywność wobec receptorów EGFR (epithelial growth factor receptor) HER1 i HER2. Wśród działań niepożądanych występują wysypka skórna, biegunka oraz toksyczność wątroby. Są to objawy charakterystyczne dla wszystkich inhibitorów kinazy tyrozynowej. We wcześniejszych badaniach analizowano toksyczność lapatynibu u chorych na przerzutowego raka piersi w kolejnych liniach leczenia. Na łamach Journal of Clinical Oncology zaprezentowano analizę objawów niepożądanych u kobiet chorych na raka piersi otrzymujących lapatynib w leczeniu neoadjuwantowym.

Algra i wsp. wykonali przegląd systematyczny, w którym ocenili wpływ czynników hormonalnych na ryzyko krwotoku podpajęczynówkowego u kobiet. Ryzyko było o ok. 30% większe u kobiet przyjmujących dwuskładnikowe tabletki antykoncepcyjne oraz po menopauzie.

Specjalizacja: Kardiologia + Pediatria i neonatologia

Winkulina jest białkiem odgrywającym rolę w wytwarzaniu połączeń międzykomórkowych i migracji komórek. Opierając się na wcześniejszych badaniach Pimentel i wsp. wysunęli hipotezę, zgodnie z którą przeciwciała przeciw cytotoksycznej toksynie bakteryjnej B (CdtB, cytolethal distending toxin B) wytwarzane w toku zapalenia żołądkowo-jelitowego mogą krzyżowo reagować z winkuliną.

Specjalizacja: Nefrologia

Specjalizacja: Neurologia

W Lancet Oncology opublikowano wyniki randomizowanego, wieloośrodkowego badania III fazy (TAILOR) porównującego skuteczność erlotynibu z docetakselem u chorych na przerzutowego niedrobnokomórkowego raka płuca nie prezentującego mutacji EGFR

Badanie II fazy zastosowania substancji NA-1 w niedokrwiennym udarze mózgu wykazało jej dobry profil bezpieczeństwa. Stwierdzono, że liczba ognisk niedokrwiennych na obrazach rezonansu magnetycznego w grupie badanej była niższa niż w grupie kontrolnej.