Do badania zakwalifikowano 121 kobiet, u których w biopsji gruboigłowej stwierdzono HER2-pozytywnego raka piersi. Wszystkie chore biorące udział w badaniu pierwotnie kwalifikowały się do leczenia operacyjnego (stopień zaawansowania II-IIIA). Chore otrzymywały neoadiuwantowe leczenie systemowe składające się z 12 cykli paklitakselu każdy podawany był co 7 dni oraz 4 cykli chemioterapii według schematu FEC (fluorouracyl, epirubicyna, cyklofosfamid) podawanej w trzytygodniowym cyklu leczenia. Równocześnie w ramieniu „A” otrzymywały trastuzumab (1 x w tygodniu: pierwsza dawka - 4 mg/2, następnie 2 mg/m2); w grupie „B”: lapatynib (1250 mg dziennie); w „C”: trastuzumab (1 x w tygodniu: pierwsza dawka - 4 mg/2, następnie 2 mg/m2) w połączeniu z lapatynibem (750 mg dziennie). Po 5 tygodniach od zakończenia leczenia systemowego chore poddawane były leczeniu operacyjnemu.

Patologiczną całkowitą odpowiedź kliniczną (pCR) po zastosowanym leczeniu zaobserwowano u 36,2% badanych: u 28% leczonych chemioterapią w połączeniu z trastuzumabem, u 32% badanych otrzymujących chemioterapię z lapatynibem i aż 48% kobiet otrzymujących chemioterapię w kombinacji z obydwoma lekami anty-HER2. Po zastosowanym leczeniu operację oszczędzającą udało się przeprowadzić u ponad połowy kobiet, które pierwotnie kwalifikowały się do mastektomii (współczynnik konwersji – ramię A: 63%; ramię B: 53% i ramię C: 62%).

Do najczęstszych działań niepożądanych 3/4 stopnia należała: biegunka (ramię A: 2,7%; ramię B: 36% i ramię C: 32,6%), zmiany skórne (ramię A: 2,7%; ramię B: 15,4% i ramię C: 8,7%), hepatotoksyczność (ramię A: 5,5%; ramię B: 12,8% i ramię C: 8,7%). Nie zaobserwowano istotnej kardiotoksyczności – średnia frakcja wyrzutowa lewej komory w momencie kwalifikacji do badania wynosiła 62% (52-77%), natomiast po zakończeniu leczenia 61% (44-74%). Połączenie trastuzumabu z lapatynibem nie powodowało zwiększenia odsetka powikłań kardiologicznych. Nie obserwowano objawowej niewydolności serca u badanych chorych. Powyższe badanie dostarcza kolejnych dowodów świadczących o wyższej skuteczności podwójnej blokady HER2 u kobiet chorych na HER2-pozytywnego raka piersi.