Do skórnych chłoniaków T-komórkowych zaliczamy ziarniniaka grzybiastego (MF - mycosis fungoides) oraz zespół Sézary’ego (SS - Sézary syndrome). Każdego roku w Stanach Zjednoczonych rozpoznawanych jest średnio 6,4 nowych przypadków tych chłoniaków na milion mieszkańców.
Świąd skóry jest jednym z objawów, który znacząco obniża jakość życia pacjentów cierpiących na te schorzenia. Na podstawie retrospektywnej analizy bazy danych, której wyniki opublikowano w sierpniowym wydaniu International Journal of Dermatology, starano się ocenić rozpowszechnienie oraz nasilenie tego objawu pośród pacjentów ze skórnymi chłoniakami T-komórkowymi.

Na łamach Pediatrics opublikowano aktualny kalendarz szczepień opracowany przez Amerykańską Akademię Pediatrii.

Choroba trzewna jest schorzeniem autoimmunologicznym, które dotyczy około 1% ludności krajów państw Europy i Ameryki Północnej. Choroba ta ma różnorodny przebieg kliniczny – od postaci pełnoobjawowej, do sytuacji, w których przebieg jest całkowicie bezobjawowy. Powszechnie wiadomo, ze celiakia sprzyja rozwojowi szeregu innych chorób.

Amerykańska Agencja ds Żywności i Leków (U.S. Food & Drug Administration) zarejestrowała nowy nieinwazyjny test służący do wczesnego wykrywania raka prostaty.

Ostre zapalenie trzustki (OZT) ma zazwyczaj przebieg łagodny i samoograniczający się. Jednak u około co dziesiątego chorego może mieć przebieg ciężki, wówczas rokowanie jest znacznie gorsze, a stan ten może prowadzić do niewydolności wielonarządowej i zgonu. W ostatnich dekadach obserwuje się wzrost częstości występowania OZT. Trudno jednak jednoznacznie wskazać czynnik bądź czynniki, które w sposób najistotniejszy wpływają na ten trend epidemiologiczny.

Zjawisko spontanicznej regresji, czyli samoistnego całkowitego lub częściowego zniknięcia stwierdzanego wcześniej obiektywnie nowotworu, od zawsze fascynowało badaczy. Zjawisko to opisywano w przypadku niektórych chorób nowotworowych. Co ciekawe istnieją także pewne dane w tym zakresie w odniesieniu do raka trzustki.

W ciągu ostatniej dekady istotnie zwiększyła się zapadalność na czerniaka skóry. Równocześnie obserwuje się większą wykrywalność czerniaków szerzących się powierzchownie na wcześniejszym etapie zaawansowania, kiedy głębokość naciekania (oznaczana w skali Breslow) jest mniejsza. Przytoczona zależność nie dotyczy czerniaków guzkowych. Wydaje się, że oba powyższe trendy mają związek z coraz powszechniej wdrażanymi w ostatnich latach programami skriningowymi. Niestety, programy te nie są wystarczająco efektywne w wykrywaniu czerniaka guzkowego. Założenia te mają potwierdzenie w faktach takich jak: stałość współczynnika śmiertelności z powodu tego typu czerniaka oraz zmniejszenie głębokości naciekania w skali Breslow - wyłącznie dla czerniaka szerzącego się powierzchownie. Nadal występują również grupy osób nieczułe na programy profilaktyczne i edukacyjne (są to głównie mężczyźni powyżej 50 r.ż.).

U chorego z częstoskurczem z szerokimi zespołami QRS niezwykle istotne jest ustalenie, czy jest to częstoskurcz komorowy (VT) czy nadkomorowy (SVT). Ma to znaczenie na etapie decyzji o sposobie doraźnego leczenia w izbie przyjęć, a także w ustaleniu optymalnego długoterminowego postępowania i rokowania [1]. Około 80% częstoskurczów z szerokimi zespołami QRS to VT, pozostałe 20% to SVT. W przypadku SVT szerokie zespoły QRS mogą być wywołane śródkomorowymi zaburzeniami przewodnictwa, które można podzielić na czynnościowe, organiczne (uprzednio obecny lub zależny od częstości blok prawej lub lewej odnogi pęczka Hisa) lub zależne od leków czy zaburzeń elektrolitowych (leki antyarytmiczne klasy I, hiperkaliemia). Inną przyczyną szerokich zespołów QRS podczas SVT jest depolaryzacja komór z dala od układu Hisa-Purkinjego albo wskutek obecności dodatkowego szlaku przedsionkowo-komorowego (preekscytacja), albo sztucznej stymulacji komór wyzwalanej aktywnością przedsionków (stymulacja w trybie DDD lub VDD).
W dalszej części artykułu opisano najważniejsze kliniczne i elektrokardiograficzne cechy pomocne w ustaleniu trafnego rozpoznania.

Młodzieńcze zapalenie skórno-mięśniowe (JDM, juvenile dermatomyositis) stanowi najczęstszą idiopatyczną miopatię zapalną wieku dziecięcego (ok. 2-3 przypadki/milion/rok).

Czy warto ryzykować uszkodzenie nerek związane z wysoką dawką leku u pacjentów z zapaleniem płuc?